เมื่อครั้งที่ผมยังเด็กคุณยายมักพูดประโยคนี้ทุกครั้ง เมื่อหลานๆเซ้าซี้ให้ผู้ใหญ่พาไปเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุก ในยามนั้นด้วยประสาเด็ก จึงมักขุ่นเคืองรำคาญคุณยายอย่างสุดๆ ที่ขัดขวางความสุขอยู่ซะเรื่อย 

 

แต่เมื่อวันเวลาล่วงเลยมา พร้อมภาระหน้าที่และประสบการณ์ที่พบเจอ ทำให้คิดถึงคุณยายที่เคยพร่ำบ่น แม้ว่าโลกปัจจุบันจะก้าวไกล เด็กๆต้องเรียนรู้ต้องผจญภัย แต่ความตระหนักในความเสี่ยงต่างๆจากเทคโนโลยีใหม่ๆ...ต้องมีในหัวใจของพ่อแม่ทุกคน แม้รู้ทั้งรู้ว่าเครื่องเล่นผาดโผนเหล่านี้ ไม่ได้มีส่วนจำเป็นในการพัฒนาการของเด็กเลย หนำซ้ำยังต้องเสียเงิน แถมเสี่ยงชีวิตอีกต่างหาก แต่บรรดาสวนสนุกทั้งหลายคนก็ยังตรึม